Rozdział 43 (konkursowy)

Gdy wróciłam stanęłam bez ruchu. Uśmiechnięty Niall stał z wielkim bukietem pięknych czerwonych róż - moich ulubionych. O co chodzi, aż tak się cieszy że już wychodzę ze szpitala? Nie mam pojęcia.

-Aż tak się cieszysz że już stąd wychodzę? -spytałam podchodząc do niego i dając buziaka w policzek.

-Cieszę się bardzo, ale nie tylko dlatego – powiedział z jeszcze większym uśmiechem.

-Niall, o co chodzi? – powiedziałam już trochę zdenerwowana.

-Jedziesz z nami w trasę !-krzyknął a chłopacy stojący za nim zaczęli się też bardzo cieszyć.

-Ale jak to? -nie mogłam w to uwierzyć że będę w trasie z moim chłopakiem i przyjaciółmi.

-Będziesz spędzała z nami więcej czasu-powiedział Lou ucieszony.

Wzięłam swoją torbę i kwiaty od Niall’a i wyszliśmy z Sali kierując się do auta do mnie do domu. Po przyjechaniu do domu pierwsze co zrobiłam to wzięłam prysznic bo te łazienki w szpitalu są dziwne i trochę brudne. Weszłam do łazienki i ściągnęłam z siebie ciuchy które wcześniej miałam założone i weszłam pod prysznic. Umyłam włosy moim jabłkowym szamponem a ciało limonowym płynem pod prysznic. Spłukałam i wszyłam z łazienki w samym ręczniku. Chłopaki pojechali do domów a Niall został bo chce spędzić trochę czasu ze mną. Podeszłam do szafy i wyjęłam z niej parę materiałowych szarych spodenek i do tego zwykły t-shirt. Rozczesałam włosy i szybko je wysuszyłam. W trakcie suszenia do pokoju wszedł Niall i usiadł na parapet ciągle się na mnie patrząc. Kiedy skończyłam suszyć podeszłam do Nialla i tak po prostu go przytuliłam.

-Który jest godzina, kochanie? – spytałam podnosząc wzrok na jego twarz.

-Jest 15.30 księżniczko – odpowiedział jeszcze bardziej mnie przytulając.

-Kocham Cię bardzo , wiesz, Niall, jesteś chyba najlepszym co mi się w życiu trafiło, rozjaśniasz mój świat i chciałabym spędzić z tobą resztę mojego życia.

-Ja ciebie też bardzo kocham moja księżniczko i też chce z tobą spędzić resztę mojego życia.

-Kiedy zaczyna się trasa? –spytałam się kładąc się na łóżku.

-Za 3 dni

Nialler położył się na mnie i zaczął mnie lekko całować. Całował mnie coraz namiętniej ale wiedział że nie mam na nic więcej ochoty więc nawet nie próbował. Resztę dnia spędziliśmy na przytulaniu, rozmawianiu i całowaniu się. Oczywiście Niall został na noc.

*3 dni później*

Byłam już spakowana i gotowa do wyjścia, teraz tylko czekałam na spóźnionego Niall’a który zawiózł by nas do Paul’a. Był już spóźniony od 20 minut. Zaczęłam się już niecierpliwić bo nie odbierał telefonu. Usiadłam na ziemi przed domem z walizkami i trzymałam telefon mocno w ręce czekając na jaki kolwiek znak od Nialla. Przyjechał 5 minut później smutny z zaczerwionymi oczami pewnie od płaczu tylko co się stało. Wsiadłam do auta z walizkami usidłam na miejscu pasażera. Nie wiem co mam teraz zrobić czy zapytać się go co się stało czy zrobić to później. Postanowiłam teraz.

-Niall, co się stało, ty płakałeś ? –spojrzał się tylko na mnie i zatrzymał auto. Rozpłakał się mówiąc że jego babcia umarła dzisiaj na zawał. Przytuliłam go mocno szeptając mu różne rzeczy które może go pocieszą albo coś. Usłyszałam za nami klakson ciężarówki i to było wtedy kiedy nasze auto wypadło z drogi prosto do rzeki która była pod nami. Auto zaczęło się napełniać wodą a ja próbowałam rozpiąć pasy.
*****************************************************************************************************

A oto najlepszy rozdział!

Spodobał mi się bardzo ten rozdział, więc chcę ci powiedzieć, że masz ogromny talent :3
I na pewno, gdy będę mieć troche wolnego czasu przeczytam twój blog i skomentuję :*
Życzę ci dużo weny :)
Blog zwyciężczyni :)Megan