Rozdział 27

Gdy wróciliśmy do domu zadzwonił mój telefon. Zwinnie wyjełam go z kieszeni i odebrałam.
-Halo?
-Cześć kotku. Mam takie jedno pytanie.-usłyszałam głos taty
-Jakie?-zapytałam
-Mogłabyś w najbliższym czasie wrócić do Londynu? Chciałbym, byś zaopiekowała się chłopcami.-powiedział
-Jasne, ale musisz załatwić nam samolot.
-Nam?-zadziwił się
-Mi i Niallowi.-wyjaśniłam.
-Aha. No dobra, to jak zwykle powiedz tam tylko swoje nazwisko i pokarzcie paszporty i będzie wszystko ok.-jak zawsze powiedział mi co mam robić, chociaż wiedziałam to od małego dziecka.
-Tak wiem tato.-zaśmiałam się- A na kiedy nam załatwisz?-dodałam
-Na dzisiaj może być?-mogłabym się założyć, że właśnie drapie sie po głowie.
-Jasne. Za 2 godziny powinniśmy być spakowani.-powiedziałam patrząc na zegarek.
-Dobra, to musisz na lotnisku byc za trzy godziny ok?-upewniał się
-Jasne. To pa.-porzegnałam się i gdy usłyszałam odpowiedz nacisnęłam czerwnoną słuchawkę.
-Co tam?-zapytał blondynek
-Mamy 2 godziny na spakowanie się, a za 3 musimy być na lotnisku.-powiedziałam.
Po idealnie 2 godzinach byliśmy już spakowani. I wtedy usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Okazała się to być Sandy.
-Wyjeżdżacie?-od razu posmutniała, gdy zobaczyła spakowane walizki.
-No, muszę się zająć braćmi w Londynie.-odpowiedziałam
-Megan, my chyba powinniśmy już jechać na lotnisko, jak chcemy zdążyć.-Niall spojrzał na zegarek.
-Będę tęsknić.-powiedziała, a w jej oczach można było zobaczyć smutek.
-Ja też.-odpowiedziałam i ją przytuliłam.
Gdy się od siebie oderwałyśmy wytarła łzy i pogroziła mi palcem:
-Tylko masz mi tu z Eleną szybko przyjechać.
Zaśmiałam się tylko i przypomniałam sobie.
-A ja jeszcze muszę się porzegnać z Eleną.
-Ona dzisiaj rano wyleciała razem z chłopakami do Hollywood na wakacje.
-I się ze mną nie porzegnała?-oburzyłam się, a ona się tylko zaśmiała.
-Dobra, my już musimy lecieć.-powiedziałam, dałam jej całusa w policzek i razem z Horanem wsiedliśmy do taxi.
Po ok. godzinie byliśmy już na lotnisku.
Pokazaliśmy paszporty i chwile później, byliśmy już w prywatnym odrzutowcu.
-Nie chce mi się wracać.-powiedziałam i zrobiłam smutną minkę.
-No mi też nie, ale na szczęście mam wakacje i będziemy mogli spędzić trochę czasu razem.
Ja tylko przytaknęłam głową i poczułam się bardzo śpiąca. Po chwili zasnęłam.
*********************************************************************************
Hejka. Sorki, że tak długo nie dodwałam rozdziału, ale byłam dosyć zajęta, a poza tym skończyła mi się wena :C
Szczerze mówiąc, jest mi smutno, ponieważ liczyłam na więcej komentarzy ;(
Liczę na poprawę :P
A tutaj macie linka do mojej stronki na fb, którą prowadzę z koleżanką. Także łapki w górę!
https://www.facebook.com/JedenSwiatJednoZycieJednoOneDirection?fref=ts
Koffam was!
Megan