Rozdział 31

*Oczami Zayna*
Kiedy już się spakowałem udałem się do mojego nowego domu. Już w progu przywitała mnie uśmiechnięta od ucha do ucha dziewczyna. Przywitałem się z nią cmokając jej malinowe usta.
Wszedłem razem z walizkami do środka, a dziewczyna pokazała mi pokój. Był nawet ładny.

-Sama go urządzałaś?-zapytałem
-Nie, to sypialnia mojego brata. Już tu nie mieszka, więc jest długo nie używana.-zaśmiała się- Ja tu tylko musiałam posprzątać.-dodała
-No to ja może się rozpakuję.-zaproponowałem
-Jasne, a ja w tym czasie zrobie kolację.-poleciała na dół.
Weschnąłem i zacząłem segregować moje rzczy na półkach.
Po chwili usłyszałem z dołu:
-Kolacja!
Zbiegłem po schodach i usiadłem na jednym z krzeseł w jadalni.
-Mam nadzieję, że ci zasmakuje.-położyła przede mną talerz z spaghetti.
-No to smacznego.-rozłożyłem ręce
-Smacznego.-zawtórowała mi dziewczyna
Okazało sie, że spaghetti było najlepsze jakie kiedykolwiek jadłem.
-Pyszne!-wykrzyknąłem, gdy już zjedliśmy
-No to się cieszę.-zaśmiała się dziewczyna
-Która godzina?-zapytałem
-Już 20:43.-spojrzała na zegar wiszący na ścianie
*Oczami Megan*
Jestem w totalnej rozsypce. Pytasz dlaczego? To ci odpowiem...
Dzisiaj byłam u Eleny i zastałam ją na łóżku, z rozmazanym makijażem, wielkimi czekoladowymi lodami i masą zużytych już chusteczek.
Gdy zapytałam co się stało, opowiedziała mi co miało zajście tu z mulatem.
Ona nie wierzy, że to jest dziecko Zayna.
Chciałam też nie wierzyć Tiffany, ale to moja przyjaciółka od piaskownicy.
Postanowiłam, że to sprawdzę.
Zadzwoniłam do Eleny.
-Czego?!-zaszlochała
-Miłe przywitanie.-lekko się uśmiechnęła
-Ach, to ty. Sorki, nawet na wyświetlacz nie spojrzałam.-od razu się opanowała.
-Spoko. Dzwonię, żeby ci powiedzieć, że mam plan, żeby sprawdzić, czy Tiffany napewno ma dziecko z Zaynem.
-Tak? To mów!-od razu się ożywiła
Pół godziny objaśniałam jej mój plan.
Następnie zadzwoniłam do Tiffany.
-Hej mamusiu.-zaśmiałam się
-No cześć.
Chwilę z nią pogadałam, a po chwili dodałam.
-A kiedy masz wizytę u ginekologa?
-Jutro o 12:30. A co?-zapytała
-Nic, nic. Tak z ciekawości pytam.-zaśmiałam się
-Ja muszę kończyć, bo sprzątam po kolacji.-porzegnałyśmy się i zakonczyłyśmy naszą rozmowę.
-Z kim gadałaś?-zapytał Niall wchodząc do pokoju
-Najpierw z Eleną, potem z Tiffany.-odpowiedziałam
-Aha. Czemu tak długo gadałaś? Słyszałem cię cały czas jak robiłem kolację.
-Zrobiłeś kolację?-wyszczerzyłam się- A gadałam z nimi bo chcę sprawdzić, czy to dziecko jest naprade Zayna.-dodałam i jak gdyby nigdy nic poszłam do kuchni na kolacyjkę.
-Ale, że co?-był zdezorientowany.
Pocałowałam go i powiedziałam zakładając ręce na jego kark:
-No bo nie do końca wierzę, że to jest dziecko Malika.-usiadłam przy stole z bananem na twarzy i zaczęłam jeść posiłek.
-Jesteś niemożliwa. Ale za to cię kocham.-pokręcił głową z uśmiechem
*następny dzień*
Gdy zadzwonił budzik od razu wstałam, nawet śpiąca nie byłam, ale to chyba przez podniecenie i zaczęłam się szykować. Ubrałam się w to i wrzuciłam wszysytkie potrzebne rzeczy do terebki.
Napisałam szybko Niallowi na jakiejś małej karteczce:
Kochanie, nie musisz się o mnie martwić. Poszłam sprawdzić, czy to dziecko naprawde jest Zayna. 
Nie wiem kiedy wrócę. 
Kocham Cię!
Megan :*
Gdy skończyłam pisać spojrzałam na wyświetlacz telefonu. Była godzina 11:05. Wyszłam z domu wkładając na nos okulary przeciwsłoneczne i udałam się pod dom Eleny. Gdy mi otworzyłą zauważyłam, że też ubrana jest na czarno.
-Myślisz, że nie będziemy się wyróżniać w taki upał ubrane całe na czarno i w dodatku w długich spodniach?-zachichotała dziewczyna
-Oj tam oj tam. Przecież cały Londyn wie, że jesteśmy pokręcone.-zaśmiałam się głośno.
Wzięłyśmy samochód Eleny i pojechałyśmy pod dom Tiffany.
Trochę poczekałyśmy, aż w końcu wyszła dziewczyna. Usiadłyśmy głębiej na fotelach i obserwowałyśmy przez lornetki, które Elena miała w samochodzie.
Gdy zniknęła za rogiem wysiadłysmy z samochodu i podążyłyśmy za nią.
-Nie myślisz, że bierzemy to za bardzo na poważnie?-usłyszałam głos mojej towarzyszki.
-Jak to zawsze mówił mój tata: jak już coś robisz, rób to dokładnie.-zaśmiałam się udając jego głos.
Dalej już szłyśmy w ciszy. Gdy nasza ''ofiara'' się odwracała szybko wbiegałyśmy w jakieś uliczki.
*Oczami Tiffany*
Ciągle mi się wydaje jakby ktoś mnie śledził, dlatego co chwila się odwracałam, ale nic szczególnego wtedy nie zauważałam.
Gdy w końcu doszłam do przychodni odetchnęłam z ulgą.
Panna Alvord?-zapytała recepcjonistka
-Tak to ja.-odpowiedziałam
-Lekarz już na panią czeka.-uśmiechnęła się przyjaźnie
-Dobrze, dziękuję.-odeszłam od recepcji i pukając weszłam do gabinetu.
Gdy lekarz mnie zbadał okazało się, że ciąża idzie pomyślnie i dziecko jest zdrowe. Ucieszyłam się z tego faktu. Wyszłam z przychodni i pokierowałam się w stronę domu.
*Oczami Megan*
Dzień dobry. Czy doktor Nicole jest zajęty?-zapytałam kobiety siedzącej przy recepcji.
-Nie, aktualnie nie. A czy mogłabym mu zająć chwilkę? Jestem z rodziny.-uśmiechnęłam się przyjaźnie.
-Dobrze. Tylko proszę nie zadługo.-odpowiedziała recepcjonistka.
Podziękowałyśmy i weszłysmy do gabinetu.
-Cześć wujku.-uśmiechnęłąm się przytulając do lekarza.
-Dzień dobry.-nieśmiało weszła do ''bióra'' moja przyjaciółka.
-Cześć dziewczynki. Co was do mnie sprowadza?-zapytał
-Ymm, to troche głupio zabrzmi, ale chciałam się spytać, czy Tiffany robiła test DNA dziecka?-nie musiałam mu tłumaczyć kto to. ponieważ ją znał.
-Tak robiła.-powiedział przeglądają papiery. Spojrzałyśmy na siebie znacząco.
-A czy bym mogła na ten test na chwilkę zerknąć?
-Niestety Megan, ale zobowiązuje mnie tajemnica lekarska.-powiedział
-Aha. To szkoda.- zasmuciłam się.- No nic. To my będziemy lecieć.-przytuliłam wujka i wyszłyśmy.
-No i co teraz?-spytała Elena
-Nie martw się. Czas na plan B.-odpowiedziałam tajemniczo.
*********************************************************************************
O Boshe! Ale się napisałam!!! ;o
Mam nadzieję, że rozdział się spodoba ;)
Liczę na tak dużą ilość komentarzy jaka była pod poprzednim rozdziałem :*
Koffam was!
Megan :*******